De films

Om het dicht bij de zorg te houden: wie was er nou niet gegrepen door Intouchables en minder bekend, maar niet minder mooi: Hasta la Vista?  Wie droomt er niet van zorg te krijgen zoals in deze films getoond?

Voor wie de films niet kent: Intouchables gaat over een ex-delinquent, zonder ervaring in de zorg, die een vrijwel geheel verlamde man gaat verzorgen. Beiden bloeien op en er ontstaat een bijzondere vriendschap. In Hasta La vista gaan drie vrienden met een lichamelijke beperking (blind, verlamd, hersentumor) samen met een verzorger in een busje naar Salou. Naar een bordeel waar ze welkom zijn. Hun ouders weten van niets, maar ze hebben de reis van hun leven.

Van klaagzang naar lofzang

Waarom zijn we zo positief over de zorg in deze films? Wat kunnen we ervan leren en hoe kunnen ze ons helpen onze kijk op verpleeghuiszorg te veranderen van een klaagzang in een lofzang? 

Voor mij met stip op één: het feit dat de zorg niet centraal staat. Nee, de mens staat centraal. Nog scherper, het leven staat centraal. De beide verzorgers handelen niet vanuit de beperkingen, maar vanuit het kunnen, het willen.  Ze weten levensvreugde terug te brengen. Door te weten wat de ander wil, of in te voelen waar die behoefte aan heeft.  Ze zijn niet bang de ander kennis laten maken met onbekende terreinen, uit de comfortzone te laten treden. Nieuwe ervaringen op te (laten) doen. Eigenlijk zo simpel,  de ander datgene laten ervaren wat je zelf ook wilt. Ja, doe mij ook zo’n verzorger! 

Nu kan de één dat veel makkelijker en natuurlijker dan de ander. Dat brengt me bij een tweede punt: uit het juiste hout gesneden zijn, is belangrijker dan de juiste papieren hebben. Iemand die van nature de juiste snaar weet te raken, kunnen we tot op zekere hoogte makkelijker technische vaardigheden aanleren dan iemand met de juiste diploma’s de juiste snaar leren raken. Laat contact met patiënten standaard een selectiecriterium zijn. En sta open voor gemotiveerde personen zonder de juiste papieren. Hospices werken niet anders dan met grote groepen opgeleide maar formeel geen deskundige vrijwilligers. En toch niets dan lof over deze mensen en grote tevredenheid. Zet deze groep zeer gemotiveerde mensen ook in de ouderenzorg in. Hun inzet en betrokkenheid is van onschatbare waarde.

“Maar dan voldoen we niet aan de regels”, zullen veel verpleeghuizen zeggen. Dan kom ik op mijn laatste punt: de films tonen aan dat je soms gewoon lef moet hebben! Nee, we hoeven niet allemaal met 150 over de snelweg te racen, een date te regelen en wild te gaan kamperen. Maar we kunnen ons laten leiden door protocollen en normen of door levensvreugde en toegevoegde waarde. Ik kies voor het laatste. Niet altijd eenvoudig, wel het mooiste en waardevolste dat we een ander mens kunnen geven.  

Wat is uw Intouchables-verhaal?

Verhalen als van Intouchables en Hasta la vista zijn er ook in Nederland. In het klein, zoals het verhaal van de man met een geheugenstoornis. Hij verblijft in een verpleeghuis en kwam al enige tijd niet of nauwelijks zijn bed uit. Hij wilde niet douchen en niet opstaan. De verpleging kwam erachter dat hij wel in bad wil. Daarom is speciaal voor hem het bad op zijn afdeling weer aangesloten. Met als resultaat dat deze man weer elke dag opstaat, lekker in bad kan en weer zin heeft in het leven.

U heeft vast ook uw eigen Intouchables-verhaal. Van een vriendin, een tante of misschien wel een vader of moeder. Vertel het ons en wij vertellen het weer door. De zorg heeft er recht op, juist in deze tijd, om zijn eigen sterretjes te laten schitteren.  

Wat zijn uw Intouchables-zorgwensen?

Heeft u Intouchables-zorgwensen? Ook die horen we graag. Bent of kent u iemand die binnenkort een indicatie voor de Wet langdurige zorg krijgt? Lees dan eens de informatie over de pilot ‘Leven zoals je wilt’. Door met naasten en zorgspecialisten in gesprek te gaan en lef te tonen, buiten de paden te durven treden, kunnen mensen ook met verpleeghuiszorg hun leven zo leven zoals ze willen. Met zorg en ondersteuning op maat. Meer informatie vind u op ‘Leven zoals je wilt’.

Anneke Augustinus
Afdelingsmanager Care bij Zorg en Zekerheid,
Verantwoordelijk voor zorginkoop, onder andere verpleeghuiszorg