^{Mirelle Valentijn}

11 jaar oud was ik …

Ik zie mezelf nog liggen, huilend op mijn bed tussen mijn knuffelberen, 11 jaar oud was ik. Opnieuw werd ik gepest. Ik zat net in de brugklas. Ik ontwikkelde een negatief zelfbeeld, kreeg hyperventilatie aanvallen en had last van faalangst. Negatieve gedachten en gevoelens voerden op sommige dagen de boventoon en dan vroeg ik mijzelf af of ik nog wilde leven. Ik schreef hierover in mijn dagboek. Mijn negatieve zelfbeeld, lage zelfvertrouwen en faalangst hebben nog lang een rol gespeeld toen ik ouder werd. Wat had ik zelf graag hulp van deskundige professionals gehad en een Sta Sterk training willen volgen toen ik zelf jong was.

Met behulp van een psychologe ben ik in regressietherapie gegaan en heb ik mijn ervaringen als twintiger alsnog verwerkt. Ik zie mezelf als het levende bewijs dat een (gelukkig) leven na pesten mogelijk is.

^{Mirelle met mascotte 'Sterk'}

Met de pijn van toen nu het goede doen

Mijn negatieve ervaringen heb ik omgezet in een positieve vorm. Ik heb sindsdien samen met ons landelijk trainers team van stichting Omgaan met Pesten duizenden kinderen, jongeren, en volwassenen geholpen. Ik geef ook trainingen voor pedagogisch professionals. Daarnaast heb ik een praktijk voor Levensgeluk. Het is mijn wens dat alle kinderen en jongeren in Nederland terecht kunnen bij een Sta Sterk trainer, dat elke school een goed opgeleide anti-pestcoördinator heeft en ook in andere omgevingen zoals op de BSO-locatie en (sport)verenigingen aandacht is voor sociale veiligheid. Zodat alle kinderen en jongeren veilig op kunnen groeien tot volwassenen die, net als ik nu, sterk in het leven staan.

Pesten is een groepsprobleem

Pesten is een complex probleem, dat zich doorgaans niet zomaar laat oplossen. Er ligt een groepsdynamiek aan ten grondslag, waarbij iedereen z’n eigen rol speelt. Naast de pester(s) en het slachtoffer, zijn er in elke groep ook 'meelopers' en 'aanmoedigers'. Zij doen met de pesters mee, moedigen hen aan of halen anderen erbij om te kijken als er gepest wordt. Volgens onderzoeken neemt zo’n 20-25% van de groep deze rol op zich. Daarnaast heb je in elk groep ook een aantal 'helpers' of 'verdedigers'. Zij grijpen actief in, door ertussen te springen of de pester(s) aan te spreken. Anderen helpen subtieler, door bijvoorbeeld achteraf troost te bieden, hulp te halen of een melding te doen. Het grootste aantal betrokkenen, 25-40%, kiest voor de rol van ‘buitenstaander’. Zij zien het pesten, keuren het af en nemen vervolgens afstand en doen niets, omdat zij niet weten hoe of daarvoor te weinig durf hebben.

Belangrijke boodschap

De gepeste denkt vaak dat het de eigen schuld is. Dit is niet waar. Jij bent wie je bent. Iedereen is anders en niemand is perfect. Je bent helemaal goed zoals je bent. Niemand heeft het recht om je te pesten. Veel slachtoffers van pesten vinden het moeilijk om (op de juiste manier) voor zichzelf op te komen. Daarom is het belangrijk dat we op elkaars grenzen letten en deze beschermen.

Praat over pesten

Praten over pesten draagt bij aan het doorbreken van pestproblematiek. Met de juiste vragen laat je een kind, jongere of volwassene zelf nadenken over zijn of haar rol in de groep en mogelijke alternatieven. Voor een gepeste kan het een enorm verschil maken als deze steun ervaart van anderen. De stap naar de rol van ‘helper' of 'verdediger’ hoeft helemaal niet groot te zijn.

Maak het verschil!

Een verschilmaker doet iets goeds, komt in actie en nodigt anderen uit om ook het goede te doen. Span je in om anderen te leren kennen, echt te zien, te horen en waarderen. Sta sterk en nodig anderen uit sterk te staan. Kom op voor jezelf en een ander. Ik geloof dat iedereen een positieve bijdrage kan leveren aan sociale veiligheid.