Op 29 december 2024 speelt Robert een wekelijks potje voetbal op het strand van de Wassenaarse Slag. Na ongeveer 45 minuten valt hij voorover in het zand. In eerste instantie denken zijn voetbalmaatjes dat hij is gestruikeld. Hilariteit om een veronderstelde lompe valpartij slaat al snel om in zorg. Robert is buiten bewustzijn. Hij heeft een hartstilstand. Twee mannen beginnen direct met reanimeren en kunnen daarbij gebruikmaken van het AED-apparaat dat standaard achter een van de doelen ligt. Robert raakt weer bij bewustzijn en wordt met een ambulance naar het ziekenhuis gebracht.

Ongeloof

“Ik kan me niets meer herinneren van wat er op het strand is gebeurd”, blikt Robert ongeveer een jaar na dato terug. “Ik werd me pas bewust van de situatie toen ik op de Eerste Hulp lag. Toen overheerste vooral ongeloof. Ik had nooit iets gemankeerd, nooit signalen gehad dat er iets niet goed zat. Ik voelde me ook al snel weer prima. Uit onderzoek bleek echter dat ik drie verstopte kransslagaders had.” Hij moest een open hartoperatie ondergaan. “Ik vond het geruststellend dat het probleem daarmee direct was opgelost. Maar vanwege de enorme wond op mijn borst voelde het alsof ik was overreden door een vrachtwagen.”

Na de operatie ging de blik al snel op de revalidatie. Robert: “Binnen 24 uur zat ik al op de rand van mijn bed. Daarna voorzichtig wat lopen. Het ging allemaal razendsnel. Er kwam ook een jongeman langs met The Box. Daar had ik op dat moment niet veel interesse voor, want ik was alle indrukken nog aan het verwerken. Komt wel, dacht ik.” Na een week mocht Robert al naar huis. Daar ging hij met de apparatuur – thermometer, bloeddrukmeter, weegschaal en horloge – aan de slag. “Ik vond dat meteen heel prettig. Ik was gefocust op mijn herstel en met die apparaten kon ik zelf in de gaten houden of het de goede kant op ging.”

Stress meten

De meetresultaten zorgden bij hem ook voor bewustwording. “Doordat ik elke dag op de weegschaal stond, ging ik automatisch op mijn voeding letten. Het horloge meet het aantal stappen dat je zet en mede daardoor dwong ik mezelf om dagelijks tien kilometer te wandelen. Toen ik voor het eerst na mijn operatie stress ervaarde, kon ik dat meteen aflezen aan de bloeddrukmeter die een hogere waarde aangaf. Ik koppelde stress altijd aan ongemak, maar het heeft echt met je gezondheid te maken. Nu ik weer werk, heb ik de neiging om terug te vallen op oude gewoontes, maar ik probeer die bewustwording er echt in te houden.”

“Pas veel later hoorde ik dat Zorg en Zekerheid een van de initiatiefnemers is geweest van The Box”, vervolgt Robert. “Daar was ik wel verbaasd over. Je denkt automatisch dat dit soort ontwikkelingen bij een overheid of een ziekenhuis vandaan komen. De link met een zorgverzekeraar had ik niet gelegd. Daar mag wat mij betreft meer aandacht voor zijn. Ik vind echt dat Zorg en Zekerheid trots mag zijn op hun rol, want The Box levert winst op voor alle betrokkenen.”

Wanneer het jou uitkomt

Waar die winst volgens hem dan precies in zit? “Doordat ik zelf metingen ging verrichten, kon ik na de operatie sneller naar huis. Dat vond ik heel erg fijn. Bovendien hield ik geen duur ziekenhuisbed bezet. Ik ben ook nog maar één keer bij het LUMC geweest, om een hartfilmpje te laten maken. Mijn huisarts heb ik alleen gezien om mijn ervaring te delen, niet noodzakelijk voor het herstel. Het voordeel van The Box is dat je kunt meten wanneer je wilt en het jou het beste uitkomt. Alle meetresultaten gaan via een app rechtstreeks naar het ziekenhuis. De voortgang heb ik met mijn cardioloog besproken tijdens een online gesprek via Teams. Dat alles heeft me heel wat bezoekjes gescheeld.”

Robert zou het gebruik van The Box aan iedereen aanraden die het aanbod krijgt om er gebruik van te maken. “Voor het instellen van de app moet je enigszins digitaal vaardig zijn, maar daar kun je hulp bij vragen. Het gebruik van de apparatuur is eenvoudig en het doorsturen van data gaat vanzelf. Je hoeft ook geen beslissingen te nemen over je gezondheid. Dat doen de artsen op basis van de data. Ik vond het heel prettig dat ik via The Box de bevestiging kreeg dat het goed ging met mijn hart. Daardoor kon ik me verder volledig focussen op mijn revalidatie na de operatie.”

Geluk gehad

Bij Robert ging het herstel zeer voorspoedig. “Op 19 januari, drie weken na mijn hartstilstand, ben ik al weer even bij het voetballen gaan kijken. Op 23 maart speelde ik zelf weer mee. Ik realiseer me dat ik veel geluk heb gehad. Dankzij de snelle reanimatie en de aanwezigheid van een AED heb ik geen blijvende schade opgelopen. Die AED is door het voetbalclubje ooit bewust aangeschaft ‘voor het geval dat’. Waarbij de gemiddelde leeftijd van de deelnemers en de afgelegen locatie een rol speelden. Die AED is tien jaar lang elke week meegenomen naar het strand en nooit gebruikt, maar was beschikbaar toen ik ‘m nodig had.”