“Mijn praktijk staat midden in een studentenwijk, maar de eerste tien jaar zag ik ze nooit”, vertelt huisarts Nanny. Inmiddels is het aantal studenten met mentale problemen in haar praktijk meer dan verdubbeld sinds de start in 2005. “Ineens waren ze er. En ze waren niet een beetje ongelukkig, maar kampten echt met angststoornissen en depressies. Gedachten aan zelfmoord, daar schrik ik al niet eens meer van. Tenzij die heel concreet zijn natuurlijk. Ik dacht al snel: hier klopt iets niet.”

‘Praat erover en ploeter niet in je eentje door’

Groot probleem

Van den Braken besloot deze zorgelijke trend te onderzoeken, samen met haar dochter die op dat moment geneeskunde studeerde. Ook zocht ze de samenwerking met verschillende partijen, zoals Zorg en Zekerheid, om dit probleem aan te pakken. “We zijn met studenten in gesprek gegaan. Waar lopen zij tegenaan? Waar liggen hun behoeften? Veel studentenverenigingen spelen hier gelukkig al op in, door open te zijn over mentale problemen en erover te praten. Maar veel studenten weten niet waar ze bij zichzelf op moeten letten. Laat staan dat ze weten waar ze hulp kunnen krijgen. Dat ze ook naar een studentenpsycholoog of huisarts kunnen gaan.”

Overzicht van hulp

Om te beginnen moet de informatie gemakkelijk te vinden zijn. “In samenwerking met de gemeente en de studenten is een website gemaakt”, vervolgt Nanny. “Hier vind je een overzicht van wat er allemaal aan hulp beschikbaar is. Ook kun je op deze website een test doen. Zo kom je erachter: waar kan ik zelf aan werken en bij wie kan ik terecht als ik vastloop? Dan verdwijn je niet in het oerwoud van coaches en hulpverleners.”

Meer gesprekspartners

Het blijft niet alleen bij deze website. Zorg en Zekerheid ondersteunt het project financieel en bood Van den Braken een bestuurscursus aan waar ze veel aan had. “Samen hebben we nog meer gesprekspartners gevonden”, vertelt ze. “Denk aan de universiteit: wat kunnen zij doen om studies minder stressvol in te richten? Als je een vak pas een jaar later kunt herkansen, dan wordt de druk meteen torenhoog. Want wie wil er een jaar langer studiegeld betalen voor één vak? Wat mij positief heeft verrast, is dat studentenhuisvesters ook hun rol pakken. Zij zien in dat het ophokken van studenten in zelfstandige units niet ideaal is. Ze creëren nu meer gemeenschappelijke ruimtes in studentenwoningen.”

‘Ook de universiteit en studentenhuisvesters praten mee’

Vroeger

Nanny krijgt vaak de vraag: ‘Waren mentale problemen bij jonge mensen vroeger dan geen issue?’ “Ik denk dat er meerdere oorzaken zijn. We willen allemaal naar de universiteit en stellen hoge eisen aan onszelf, op alle vlakken. Als niet alles lukt, dan wordt de druk soms te hoog: studie, werk, vrienden, kunnen rondkomen. Ik zie studenten bij wie alles ze aanvliegt. Ze kunnen soms niet eens bedenken wat ze die dag gaan doen, eten ongezond en hebben een omgekeerd dag-nacht ritme. Dan komen ze met hoofdpijnklachten naar de praktijk maar eigenlijk is er iets heel anders aan de hand.”

^{Op de foto: Nanny van den Braken met haar dochter en mede-onderzoeker Mirjam Kemmeren.}