GeZZond 40 | maart 2017
7
in de
buurt
’Niet altijd
vanzelfsprekend’
Ellen Devilee (47) uit Noordwijk
‘Ik ben medeoprichter van Fleur de
Dag, een organisatie die ouderen
begeleiding en gezelschap op maat
biedt. Uit ervaring weten wij dat
mantelzorg niet altijd vanzelfspre
kend is. Sommige ouderen hebben
geen partner en weinig of geen
familie. Soms wonen familieleden te
ver weg om regelmatig mantelzorg
te verlenen. Het komt ook voor dat
mantelzorgers zelf al veel op hun
bordje hebben en overbelast dreigen
te raken. Dan komen wij in beeld. Wij
zetten betaalde, ervaren krachten in
om mantelzorgers te vervangen of
te ondersteunen. Samen met de
oudere ondernemen wij activiteiten
in en om het huis of gaan wij eropuit.
Vaak werken we zij aan zij met
andere mantelzorgers en
beroepskrachten.’
Hoe vanzelfsprekend
is mantelzorg?
FOTOGRAFIE Jurgen Huiskes
‘Het komt op je pad’
Pauline Zaat-Akerboom (49)
uit Roelofarendsveen
‘De zorg voor mijn zoon van bijna
22 met het Downsyndroom is zo
vanzelfsprekend dat ik mij niet eens
realiseer dat ik mantelzorger ben.
Sinds twee jaar woont hij in een
begeleid wonen-situatie, maar dat
betekent niet dat de zorg voor ons
afgelopen is. Halen en brengen, de
was doen, mee naar de tandarts of
dokter, dat blijven mijn man en ik
doen. Hij is nu toevallig ziek en dan
verzorg ik hem thuis, want waar hij
woont, is overdag geen begeleiding.
Van onze twee andere kinderen van
14 en 18 mag je verwachten dat zij
naar volwassenheid en zelfstandig
heid toegroeien, onze oudste niet. Ik
ervaar het niet als een belasting,
maar besef terdege dat de zorg
nooit ophoudt.’
Ineke van den Hondel (81)
uit Zoeterwoude
‘Mijn man is 85 en heeft dementie. Hij
woont thuis, maar gaat drie dagen per
week naar de dagopvang. Wij hebben
het samen altijd goed gehad, dus het
was voor mij vanzelfsprekend om man
telzorg te geven. Je wordt er automatisch
in meegezogen, maar het betekent wel
dat je jezelf wegcijfert. Mantelzorg is
echter niet altijd vanzelfsprekend; soms
gaan mensen zelfs uit elkaar wanneer de
partner ziek wordt. Mantelzorg van
kinderen voor ouders is evenmin
vanzelfsprekend, wanneer de onderlinge
verhouding niet goed is of kinderen ver
weg wonen. Gelukkig heb ik wél steun aan
mijn kinderen, maar ook aan lotgenoten
en vrijwilligers. Dankzij een vrijwilliger kan
ik iedere dinsdagochtend naar schilderles
in Leiden, heerlijk om er even tussenuit te
zijn. Verder kijk ik niet te ver vooruit. Je
weet toch niet hoe het loopt.’
‘Je wordt erin meegezogen’