12 / 20
12
GeZZond 38 | september 2016
FOTOGRAFIE Servaas Neijens en nationalgeographic.nl
N
aturalis had al een paar mooie dinosauriërs
in de collectie, maar er ontbrak nog een
echte vleeseter. Toen in september 2013 een
skelet van een vrouwelijke Tyrannosaurus
rex werd gevonden in de Amerikaanse staat
Montana, kwam Naturalis meteen in actie
om deze koningin der dino’s naar Nederland te halen. Dat
lukte, mede dankzij de steun van tienduizenden donateurs
en sponsoren, waaronder Zorg en Zekerheid.
Paleontoloog Anne Schulp steekt zijn enthousiasme over
Trix - zoals de dino is genoemd - niet onder stoelen of ban
ken. ‘Het is een fantastisch skelet, nog heel gaaf. Vlak na
haar dood werd deze T. rex bedolven onder een dikke laag
zand. Dat heeft ervoor gezorgd dat ze prachtig bewaard is
gebleven. De ribbenkast is nog ongelooflijk intact. Mooier
dan dit krijg je ze niet.’
Ontdekkingen
In de wereld zijn er slechts een paar skeletten van T. rexen
te bewonderen. Anne was zelf nauw betrokken bij de
opgravingen. Het duurde maar liefst twee weken om het
skelet bloot te leggen. ‘Elke dag waren er nieuwe ontdek
kingen. Eerst vind je een stuk schedel, even verderop een
stuk van de heup. Dan is er opwinding; wat zou daar nog
tussen liggen?’
Het spannendste moment voor Anne was het opgraven van
de staart. Dat is nog een beetje een mysterie, want er is nog
nooit een complete staart gevonden. ‘Als je aan het graven
bent en na staartbotje 22 ook botje 23 vindt, bouwt de
spanning zich op. En als botje 25, 26, 27 ook nog verschij
nen, kun je je voorstellen hoe mooi dat is. We hebben vrij
wel de hele staart teruggevonden, een ongekende vondst.
Jammer dat alleen het puntje van de staart ontbrak.’
Kwaaltjes
Vijanden had de T. rex niet; deze dino stond bovenaan in
de voedselketen. Met een imposante gestalte, twaalf meter
lang en vier meter hoog, leek de krachtige dino onaan
tastbaar. Maar Trix had flink wat kwaaltjes onder de leden.
Bij het rechter neusgat waren botten weggevreten door
ontstekingen. In de linker onderkaak zat een rij gaten waar
Hier is het
onderzoeksteam bezig
om de ribben bloot te leg-
gen, die in het zandsteen lig-
gen. Anne Schulp: ‘Met
mesjes en kwastjes konden
we makkelijk het zand erom-
heen weghalen. De meeste
tijd zat in het verstevigen
van de botten, door er
geïmpregneerde lijm in
te druppelen.’